Wystawa stała Muzeum Warszawskiej Pragi

Praskie historie – strefa ta, złożona z dwóch sal na parterze i pierwszym piętrze budynku, pozwala zwiedzającym na prześledzenie w sposób chronologiczny lub tematyczny procesów, jakim podlegała i podlega warszawska Praga. Wprowadza w historię założenia osady, a następnie miasta zlokalizowanego na prawym brzegu Wisły. Zwiedzający poznają tu tradycje rzemieślnicze, przemysłowe i kupieckie. Dowiedzą się, po jakie produkty udawano się specjalnie na Pragę (np. pod okupacją niemiecką można tam było kupić produkty nielegalne w normalnym obiegu, a w okresie PRL zachodnie „ciuchy”) oraz zobaczą instalację artystyczną „Latający dywan” autorstwa Madelon Vriesendorp, nawiązującą do praktyki handlu ulicznego. „Praskie historie” to również czas wolny. Zwiedzający dowiedzą się, jakie miejsce w życiu prażan zajmuje sport oraz jak ważne jest dla nich budowanie społeczeństwa obywatelskiego.

Praskie interpretacje – schodząc do piwnic, zwiedzający natrafią na zbiór instalacji artystycznych poświęconych ważnym dla Pragi tematom związanym m.in. ze stereotypowym postrzeganiem dzielnicy, ale też jej obecnością w nurcie kultury popularnej. Stanowi to przeciwwagę dla opowieści historycznej prezentowanej w strefie „Praskie historie” i uzupełnia narrację o wątki współczesne.

• Instalacja 1 – „Stadion” – autorka Dorota Podlaska

• Instalacja 2 – „Ulica” – autorka Charlie Koolhaas

• Instalacja 3 – „Wideoteka” – autorzy Charlie Koolhaas i Jan Sukiennik

• Instalacja 4 – „Mieszkanie” – autorka Charlie Koolhaas

• Instalacja 5 – „Ciągle od nowa” – autor Jakub Jezierski

Praskie świadectwa – w muzealnych piwnicach znajduje się również ta strefa, na którą składają się archiwum historii mówionej i archiwum historii mieszkańców. Tytułowe świadectwa to fragmenty wspomnień wybrane z rejestrowanych niemal od początku istnienia muzeum nagrań dźwiękowych, a także fotografie, dokumenty, przedmioty związane z historią prawobrzeżnych rodzin.

Praskie kultury – tematem przewodnim tej części wystawy jest wielokulturowe oblicze warszawskiej Pragi. W strefie tej znajdują się sale dawnych modlitewni żydowskich z zachowanymi fragmentami polichromii przedstawiających znaki zodiaku, Żydów modlących się pod Ścianą Płaczu w Jerozolimie oraz grób Racheli w Betlejem. Towarzyszą im obiekty odnoszące się do kultury, religii i historii Żydów zamieszkujących Pragę oraz multimedialne prezentacje pomagające odczytać zabytek w postaci malowideł a także zapoznać się z procesem jego ratowania i konserwacji. Kontrapunktem dla tej części jest znajdujący się w piwnicach poniżej modlitewni kolaż artysty Jakuba Jezierskiego. Wykorzystując wątki historyczne i współczesne, staje się on wizualną syntezą zagadnienia wielokulturowości dzielnicy.

Praskie podwórko – dziedziniec muzeum, tworzący kameralne miejskie wnętrze, również można uznać za część wystawy stałej. Umieszczone w jego obrębie obiekty nawiązują do praskiego lunaparku, dawniej ważnego ośrodka rekreacji. W pobliżu drzewa stojącego w centrum dziedzińca znajduje się rzeźba niedźwiedzia, hołd dla najsławniejszych mieszkańców praskiego zoo, będących od pokoleń atrakcją Pragi. Znajduje się tu również okrągła, zadaszona altana będąca sceną dla teatrów ulicznych i kapel, które niegdyś licznie nawiedzały praskie podwórka. Nocą dziedziniec oświetlają industrialne lampy rozwieszone na linach.